تاریخچه ی روانشناسی 

تاریخچه ی روانشناسی جزئی از دانش هایی است که به یک اعتبار عمری کوتاه و به اعتبار دیگر عمری بلند دارد         
اگر به عنوان روانشناسی تجربی توجه شود.
سراغاز شکل گیری به تاریخچه ی روانشناسی  به نخستین ازمایشگاه روانشناسی برمی گردد که در سال 1879میلادی در لایپزیک المان و ویلهم وونت ان را تاسیس کرد .
 در این زمان نخستین مکتب تجربی در عرصه ی روانشناسی به نام روانشناسی درونگرا  پا به عرصه وجود  نهاد و دیری نپایید که با تغییراتی  در قالب مکتب ساخت گرایی به دست  ادوارد براد فورد تیچنر در امریکا ظاهر گردید .
از این به بعد روانشناسی  با پیروی از روانشناسی تجربی علوم طبیعی به صورت علمی وتجربی به خود گرفت و از فلسفه  جدا شد.
و به این ترتیب عمر تاریخچه ی روانشناسی  هنوز به یک قرن و نیم قرن نرسیده .
و اگر به عنوان روانشناسی فلسفی تلقی شود  عمر ان به بیش از دو هزار سال سپری می شود .
سقراط حکیم فیلسوف اخلاق یونان با سر دادن ندای اندرز گونه معروف (ای انسان خودت را بشناس ) اغاز دعوت بشریت به اندیشیدن در خویش وگوهر رو حانی خود را سر داد.
اما روانشناسی در مفهوم جدید خود به جای بهره گیری از روش تعقلی ونظری ویا تاملات درونی وشهودی کوشیده است تا هر چه بیشتر به علوم تجربی و عینی نزدیک تر شود  وبا استفاده از روش های تحقیقات تجربی و ازمایشگاهی به نتایج عینی تر و سنجش پذیرتری دست یابد .
روانشناسی معاصر تنها قادر به فهم و شناسایی نمودها وفیزیک اشیای خارجی است  نه بودها و متافیزیک ان ها بحث در باب چیستی و هستی نفس کنار نهاده شد و تنها به بررسی و مطالعه ی رفتار به عنوان موضوعی قابل مشاهده و اندازگیری و یا حد اکثر فرایند های ذهنی اکتفا گردید .
بدین سان روانشناسی غرب با روانشناسی فلسفی یا همان سنتی در بحث موضوع نیز اختلاف بنیادی دارد .
موضوع روانشناسی فلسفی روان و احوال و عوارض ان است  در حالی که موضوع روانشناسی  تجربی  جلوه ها و نمودهای عینی روان  است .و به همین دلیل در برخی از کتب کلمه ی رفتار شناسی را مناسب تر از روانشناسی می دانند